Cennet vatanımızın zeytinlikleri bir bir yok ediliyor.
Her bir zeytin ağacının kökünde yüzlerce yıllık emek ve gövdesinde binlerce kuşun yuvası bulunmakta. Ancak bu doğal alanlar bir kalemde imara açılıyor. Kıyılar, birkaç kişinin “lüks” anlayışı uğruna herkesin erişiminden koparılmakta. Örneğin, Otluk Koyu gibi eşsiz doğa hazineleri, isimleri bile anılmayan projelere kurban edilmekte. Bu projelerin arkasındaki inşaat firmalarının kurucuları ve yöneticileri, belki bir gün o koyu kendi rezidanslarının balkonundan izleyecekler. Fakat artık o koy, bildikleri koy olmaktan çıkacak.
Gerçek lüks anlayışımız başkadır. Lüks, Bedri Rahmi’nin mavilerinde, Sabahattin Ali’nin dizelerinde ve Füreya’nın seramiklerinde saklıdır. Lüks, jeneratörsüz ve klimasız teknelerde geceleri yıldızları izlemekte, ağustos böceklerinin sesiyle uyuyup sabah şiir okuyarak uyanmakta gizlidir. Sintinesi basılmamış denizlerde yüzmek, birbirimize sevgiyle şarkılar söylemek de bu lüksün bir parçasıdır.
Biz lüksü, huzur ve sadelikte bulduk; sizse onu kat planlarında ve satış rakamlarında arıyorsunuz.
Bugün bizlerden beklenen oldukça basit: uyum, saygı, saflık ve huzur. Atalarımızın bize bıraktığı gibi…
Vatan, yalnızca sınırlarla çizilen bir coğrafya değildir. Vatan, bir duygudur; bir aidiyet ve bir emanettir. Bugün bu emanete sahip çıkış şeklimiz, yarın çocuklarımıza nasıl bir ülke bırakacağımızın en net göstergesidir.
Kendi çocuklarımızın gözlerine bakarken utanmamak ve bir gün onların “bu vatan bize neden böyle kaldı?” diye sormalarını engellemek için… Bastığımız yerleri toprak diyerek geçmeyelim. Tanıyalım ve koruyalım. Çünkü bu toprak, bize değil; bizden sonrakilere aittir.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamen yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio’nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
