Cumartesi Anneleri, gözaltında kaybedilen yakınlarının durumunu sorgulamak ve sorumluların yargılanmasını talep etmek amacıyla eylemlerine devam ediyor. Bu kapsamda, 1054. haftalarında Galatasaray Meydanı’nda bir araya geldiler. Eylemde, 1981 yılında 12 Eylül darbesi döneminde idam edilen Veysel Güney’in cansız bedeninin akıbeti sorgulandı. Veysel Güney’in bedenine 44 yıldır ulaşılamadığı vurgulandı.
Açıklamada, devletin evrensel hukuk normlarına uyması gerektiği hatırlatıldı ve tüm kayıplar için adalet talep edildi.
‘ZİYARET EDECEK MEZARIMIZ BİLE YOK’
Yapılan açıklamada, “Herkes sevdikleriyle bir araya gelirken biz, gözaltında kaybedilen sevdiklerimizin nerede olduğunu sorarak Galatasaray’dayız. Bu bayramda herkes mezarlarını ziyaret ederken, bizim ziyaret edeceğimiz bir mezarımız yok.” denildi ve şu ifadelere yer verildi:
“1054’üncü haftamızda, kayıplarımızla buluşma yerimizden ayrıldığımız demir bariyerlerin önündeyiz. Gözaltında kaybedilen sevdiklerimizin mezarlarına bırakamadığımız karanfilleri, kayıplarımızın simgesi olan Galatasaray Meydanı’na bırakmak için buradayız. Bu bayramda, bayramların herkes için kutlamalara vesile olması amacıyla adaletli bir hukuk düzeni oluşturulması gerektiğini vurguluyoruz.”
‘SAVUNMA HAKKI YOK SAYILARAK İDAM EDİLDİ’
Bu hafta Zeynep ve Ali Güney, “Veysel Güney nerede?” sorusunu tekrar gündeme taşıdı. 24 yaşındaki Veysel Güney, 12 Eylül askeri darbesinin ardından, 28 Aralık 1980 tarihinde Gaziantep’te bir ev baskınında yaralı olarak gözaltına alındı.
Adana Bölgesi Sıkıyönetim Komutanlığı 2 No’lu Askeri Mahkemesi’nde yargılanırken, avukat talebi reddedildi ve savunma hakkı yok sayıldı. İlk duruşma 6 Şubat 1981’de gerçekleştirildi; 17 Şubat 1981 tarihinde yapılan ikinci duruşmada ise delil yetersizliğine rağmen idama mahkûm edildi. Meclis kararı olmaksızın özel bir kanun çıkarılarak, 10 Haziran 1981’de Gaziantep E Tipi Cezaevi’nde idam edildi.
Veysel’in idamından sonra üzerinde bulunan kalem, sigara ve çakmağı tutanakla babası Ali Güney’e teslim edildi. Ancak 10.06.1981 tarihli raporla teslim edilmesi gereken cansız bedeni kayboldu.
MECLİS GÜNDEMİNE TAŞINDI, YİNE BULUNAMADI
Veysel’in idamından 25 yıl sonra, onun ilk ifadesini alan ve idamında yer alan savcı Mete Göktürk, ‘Adaleti Gördünüz mü?’ adlı bir kitap kaleme aldı. Göktürk, kitabında Veysel Güney’i suçlayacak deliller olmadığını ve yargılamanın adil olduğuna dair şüpheler taşıdığını belirtti.
Ailesi ve arkadaşları, yıllarca Veysel’in mezarını bulmak için mücadele etti. Birçok kurum ve mercilere başvurdular, kampanyalar yürütüldü, hukuk mücadelesi yapıldı, ancak Veysel’in mezar yeri hâlâ bilinmemektedir.
‘RAPOR KUŞKU UYANDIRDI’
Veysel’in izini süren ailesi, 2006 yılında Gaziantep Mezarlıklar Müdürlüğü’nün kayıtlarına ulaştı. 9 Haziran 1981 tarihli kayda göre, “hüviyeti meçhul” bir kişinin “idam edildiği” ve 105341 numaralı mezara gömüldüğü bilgisi tespit edildi.
Gaziantep 5. Asliye Ceza Mahkemesi kararıyla mezar açıldı ve kemik numuneleri Ankara Adli Tıp Kurumu’na gönderildi. Ancak, biyoloji ihtisas dairesi tarafından yapılan incelemede, numuneler ile Zeynep ve Ali Güney arasında kan bağı tespit edilemediği sonucuna varıldı. Bu durum, kamuoyunda ve Güney ailesinde derin kuşkular doğurdu.
2012 yılında “Ben oğlumun resmini gözüme çizdim, ismini dilime yazdım, mezarını kalbime kazdım.” ifadelerini kullanan anne Zeynep Güney, 2014’te de baba Ali Güney, evlatlarının mezarına ulaşma ve adalet mücadelesini kendilerinden sonraki nesillere bırakarak hayatını kaybetti.
‘FAİLLER CEZALANDIRILSIN’
Veysel Güney’in idamının 44. yılında bir kez daha adli makamları hukuki süreç başlatmaya davet ediyoruz. Bayram vesilesiyle, devlet yetkililerini gözaltında kayıpların bulunması, akıbetlerinin açıklanması ve faillerin cezalandırılması konusundaki yükümlülüklerini yerine getirmeye çağırıyoruz.
Bayramda gözaltında kaybedilen sevdiklerimize sesleniyoruz: Sizleri asla unutturmayacak ve unutturmayacağız; aklımızda, direncimizde, sözümüzde her zaman yaşatacağız. Kaç yıl geçerse geçsin, Veysel Güney ve tüm kayıplarımız için adalet istemekten ve devletin evrensel hukuk normlarına uyması gerektiğini hatırlatmaktan vazgeçmeyeceğiz.”
